Vakantiemoeder op zoek naar vakantiekind uit de jaren ‘80
Het is 1986. De 6-jarige Christian komt vanuit Hannover met de trein naar Nederland met een grote groep kinderen. Net als de andere kinderen, waaronder zijn oudere broer, zal hij de komende drie weken bij één van de vakantiegezinnen van Europa Kinderhulp verblijven. De kleine Christian vindt het erg spannend; logeren bij onbekende mensen in een ander land, het is nogal wat. Eenmaal aangekomen bij zijn vakantiegezin voelt het toch al snel vertrouwd. Hij blijft jarenlang komen, maar uiteindelijk verliezen ze het contact.
Christian blijft in de gedachten van zijn vakantiemoeder Tineke. Zij doet in de loop der jaren meerdere pogingen om hem op te sporen. Zal ze hem weer terugvinden?
Lees hier het hartverwarmende verhaal van Christian en de familie Kuijpers.
Deel 1: de jaren ’80 en ’90
Vakantiemoeder Tineke vertelt dat ze altijd al een groot hart voor kinderen heeft gehad. Zo begeleidde ze jarenlang een jeugdkamp van het katholieke meisjesgilde. De stap om een kindje via Europa Kinderhulp uit te nodigen was dan ook snel gezet. Ook haar man, Frans, was gek op kinderen en vond het erg gezellig dat er een kindje kwam logeren. Het eerste jaar kwam Matthias. Tineke: “Het was een echte belhamel. Dan zei ik ‘voorzichtig’ en riep hij ‘Guck mal, was ich kann!’. Hij kroop overal op. Hij was niet te temmen.” Het jaar daarop kon hij echter niet terugkomen.
“Ze hebben me een huis beloofd, geen caravan!”
Het gezin, dat uit moeder Tineke, vader Frans en zoon Peter bestond, nodigde daarom een nieuw kindje uit. Dat werd Christian. Omdat het jaar ervoor de hele buurt zich bezig hield met het vakantiekindje, besloot het gezin om het nieuwe kindje mee te nemen naar de camping, waar ze niemand kenden en elkaar in alle rust konden leren kennen. De kleine Christian was niet onder de indruk. Tineke vertelt: “Hij zei: ‘Sie haben mir ein Haus versprochen, keinen Wohnwagen!’ Hij weigerde de caravan in te gaan. Beweerde dat hij niet moe was.” Tineke had erg met hem te doen, en wilde graag een oplossing vinden. Via Europa Kinderhulp kreeg ze het telefoonnummer van het gezin waar de broer van Christian logeerde. Voor de enige telefoon op de camping stond helaas een enorme rij. Toen Tineke het verhaal voorlegde aan de beheerder van de camping, zei hij: “Kinderleed gaat voor, allemaal aan de kant!” Christian belde met zijn broer en kalmeerde wat. De rest van de vakantie hebben ze het erg gezellig gehad met zijn vieren.
“Ik weet nog wat ik eerder gezegd heb, maar mag ik toch terugkomen?”
Leren zwemmen
Hoewel Christian eerst nog zegt dat hij “als hij 18 is niet meer gedwongen kan worden om hier op vakantie te gaan”, komt hij daar later op terug. Hij vraagt dan: “Ik weet wat ik toen gezegd heb, maar mag ik toch terugkomen?” In de jaren die volgen komt hij meermaals bij het gezin vakantievieren. Ze ondernemen samen van alles, gaan bijvoorbeeld naar zee, paardrijden en naar de Efteling. Wat Christian nog goed is bijgebleven, is dat Frans hem heeft leren zwemmen: “Dat was in een groot zwembad. Hij hield me op zijn arm, zodat ik niet zou zinken.”
“Wij gingen naar daar en zij kwamen naar hier”
Bezoekjes over en weer
Als Christian de waterpokken heeft kan hij niet mee op reis met Europa Kinderhulp. Het contact is inmiddels dan zo goed, dan het gezin besluit (uiteraard in overleg met zijn ouders) hem thuis in Hannover op te halen. Ze gaan samen kamperen in Duitsland. In de jaren daarna bezoeken de gezinnen elkaar over en weer. Tineke: “Wij gingen naar daar en zij kwamen naar hier.”
Afscheid
In 1998 is vader Frans ernstig ziek. Hij wil heel graag Christian nog eens zien. Christian komt op bezoek met zijn vader en moeder. Wat later komt Frans te overlijden. In 2007 overlijdt de moeder van Christian en in 2013 komt ook zijn vader te overlijden. Hij verhuist dan een aantal keer en het gezin weet zijn nieuwe adres niet. Tineke: “Toen zijn we hem kwijtgeraakt.” Jarenlang blijft Christian in haar gedachten en onderneemt ze pogingen om hem terug te vinden. Ze vraagt zich af of ze hem ooit weer zal zien…
Volgende maand delen we deel 2 van dit verhaal
Europa Kinderhulp heeft schriftelijke toestemming van de betrokkenen voor de publicatie van dit verhaal en de foto’s
