Europa Kinderhulp

De eerste dag
Ons vakantiekind (een meisje van 8 jaar) is dit jaar voor de tweede keer bij ons. Toch wel weer spannend. Wat weet ze nog van vorig jaar? Hoe zal het nu gaan? Is ze veranderd in haar doen en laten? Kortom; hoe was het ook weer om haar in huis te hebben…..

Samen settelen
Bij binnenkomst wilde ze eigenlijk gelijk haar koffer wel uitpakken, maar wij vonden het verstandiger om eerst even te gaan zitten en een broodje te eten. Tenslotte had ze nog geen ontbijt gehad. Ze zag de potten jam die we eerder die week gemaakt hadden staan en vroeg dan ook gelijk of zij jam mee naar huis mocht nemen, want die van vorig jaar was ook zo lekker….. Ze stond al bijna met een potje in haar handen. Op haar broodje kwam dus van die lekkere jam en toen zat ze rustig te smikkelen.

De grote koffer werd door mij naar boven gebracht en op haar bed gezet. Bij het uitpakken benoemde ze al haar kledingstukken. “Dit is mijn trui, voor als het koud is, dit is mijn nieuwe shirt. Hé heb ik nog een trui mee?!” En zo vond elk kledingstuk een plekje in de kast. Toen ze een jurkje in haar handen had ging ze die meteen aantrekken, want dat vond ze zo’n fijn jurkje.

“Met een beetje creativiteit kan ook het heimweemonster verslagen worden”

Zelf kiezen
Nu was het tijd om wat boodschappen te doen. De eerste keer mag het vakantiekind bij ons altijd mee en zelf een paar dingen kiezen die ze lekker vindt. Dat gaat om het ontbijt, iets voor op brood en een tussendoortje. Een feestje waar kritisch over nagedacht wordt voor ze iets kiest. Bij het passeren van de bakkerijafdeling ziet ze lekkere koeken liggen en vraagt of we die ook meenemen. Maar wij vinden het nu wel mooi geweest, voor vandaag is de koek wel op wat kiezen betreft!

Op pad met de hond
’s Middags vermaakte ze zich met nieuwe vriendenboekje dat ze van Europa Kinderhulp gekregen had. Samen met onze pleegdochter (ook een Duits ex-Europa Kinderhulpkind van 23 jaar) vulde ze de eerste bladzijden in. Daarna ging ze kralen rijgen aan de kamertafel. Natuurlijk wilde ze, nadat ze wat gewend was aan het hondje in huis, ook wel met hem wandelen. Dus gingen we samen op pad en mocht ze de hond aan de lijn houden en ballen gooien. Ze vond het hondje zo lief en hij kon zo goed rennen…

Het heimweemonster
Na het avondeten, vlak voor het slapen gaan, waren er opeens wat tranen. Ik vroeg haar wat er was en ze zei dat ze haar moeder miste. Tja, zo gaat dat; de eerste dag zit erop, alles weer gezien en teruggevonden en dan komt altijd even dat moment dat het wel goed is en dat ze thuis missen. Ik aaide haar over de bol en zei dat het goed was.

Toen zei ze dat ze niet kon douchen, want dan werden haar haren nat. Toch wilde ik haar wel schoon en fris in bed hebben, dus ik legde uit hoe onze ‘mensen- wasserette’ werkte. Dat klonk haar wel interessant, want ze gleed haar bedje uit en liep mee naar de badkamer. Ik maakte een hoge knot in haar haren en liet haar de watertemperatuur voelen. Toen stapte ze het bad in en terwijl zij een rondje draaide, sproeide ik haar nat. Daarna wilde ze haar eigen badspulletjes gebruiken om zich te wassen. Dus soppen maar. Na het soppen werd er weer gesproeid en ze had de grootste lol, omdat de waterstralen haar kennelijk kietelden. Nog even tandenpoetsen en klaar is kees! Zo zie je maar weer, dat met een beetje creativiteit ook het heimweemonster kan worden verslagen, want 5 minuten later lag ze schoon gewassen met een lach op haar gezicht in bed; “Morgen wil ik weer in de mensen-wasserette!”

*Dit verhaal is een aantal jaar geleden opgetekend door voormalig vakantieouder Silvia van der Meer. Europa Kinderhulp heeft toestemming om haar verhaal te plaatsen.