Europa Kinderhulp

Als vakantieouders “onder elkaar” heb je genoeg te bespreken. Tijdens een familiedag, informatiebijeenkomst of ophaalmoment zijn er overal geanimeerde gesprekken. Er zijn zoveel herkenbare situaties en mooie verhalen om te delen. Helaas is het alweer een tijd geleden dat we elkaar in levende lijve hebben kunnen zien. Daarom delen we via deze weg wat mooie anekdotes, om iedereen er weer aan te herinneren hoe leuk en bijzonder het is om vakantieouder te zijn!

“Naar mannen luister ik niet”
De verhalen die Anne Koster vertelt over zijn vakantiekinderen geven heel goed weer hoe het is om vakantiegezin te zijn. Anne en zijn vrouw en dochter zijn al zo’n 13 jaar vakantiegezin. En hebben al heel wat beleefd. Het eerste jaar kregen zij een Duits meisje te logeren. Anne: “Een van de eerste dingen die ze zei was ‘en naar mannen luister ik niet’.” Hij vervolgt: “En inderdaad, ze heeft niet naar mij geluisterd.” Anne kan er wel om lachen. De band tussen het meisje en zijn vrouw was prima en in de tijd dat ze bij hen was zagen ze haar opbloeien. Thuisblijven vond ze het fijnst, de dingen die voor ons zo gewoon zijn, maar voor haar juist zo bijzonder. Ze genoot ervan om voorgelezen te worden of spelletjes te doen. “Yahtzee, sjoelen, huisje boompje beestje; we speelden de hele zomer gezelschapsspelletjes”, aldus Anne.

“De dingen die voor ons zo gewoon zijn, zijn voor hen juist heel bijzonder”

Fries voorlezen aan een Duits kindje
Anne vertelt enthousiast over Boris*, het vakantiekind dat al zo’n acht jaar elke zomer bij hen op vakantie komt. Bij het naar bed brengen lazen ze hem, zoals ze in hun gezin gewend waren, een boekje voor in het Fries. Voorlezen was Boris thuis niet gewend, maar hij vond het prachtig (en hij snapte het meeste nog ook!). Anne: “Het volgende jaar had hij zelf een Duits boekje meegenomen. Zo bereik je toch iets!”

Afgelopen zomer zou de laatste keer zijn, omdat Boris zestien is geworden**. Anne: “Toen Boris afgelopen jaar uit de bus stapte, was het eerste wat hij zei geen ‘hallo’, maar de vraag of hij volgend jaar weer mocht komen!” Dan stipt Anne iets aan, waar veel vakantieouders zich in zullen herkennen: “Je doet het niet voor een dankjewel. Zo’n vraag zegt genoeg”.

Tegen je aankruipen op de bank
Anne ontving afgelopen kerst, naast Boris, ook nog twee vakantiekinderen uit België. Europa Kinderhulp zit bij hem in het bloed. Anne: “Wat het me heeft gebracht is dat de vakantiekinderen een beetje onze kinderen zijn geworden. Je geeft de kinderen een stukje ontspanning, ze mogen weer even kind zijn. Je laat ze zien, dat het leven ook anders kan zijn. Dat als ze later groot zijn en hier op terug kijken denken ‘Zo kan het ook’. Als de kinderen dan ‘s avonds op de bank uit zichzelf tegen je aankruipen, dan weet je waarom je het doet. Dat brengt ons veel plezier.”

*De namen van de vakantiekinderen zijn gefingeerd in verband met hun privacy
** Alle kinderen die in 2020 zestien zijn geworden en op vakantie zouden komen, krijgen dispensatie om in 2021 tóch nog een laatste keer langs te komen om goed afscheid te kunnen nemen.