Europa Kinderhulp

Marianne Jacobs is ruim veertig jaar vebonden geweest aan Europa Kinderhulp. Tijdens de medewerkersdag in oktober nam zij afscheid. Daarbij hield zij een mooie speech, die wij via deze weg graag met jullie delen:

Na 41 jaar geef ik het stokje van ‘medewerker zijn’ over aan anderen.

In de afgelopen maanden zijn, in verband met corona, diverse malen de grenzen gesloten en weer geopend. Nu zelfs de grenzen binnen ons eigen land!

Wanneer ik terugkijk op mijn periode bij Europa Kinderhulp merk ik dat in die ruim 40 jaar ook mijn grenzen zijn open gegaan. Elk jaar weer een beetje meer.

“Je helpt niet alleen kinderen aan een heerlijke vakantie, je helpt jezelf door je eigen grenzen open te zetten”

Het begint met het ontvangen van Nicole, een vakantiekind uit Hannover. Een kind waar de armoede vanaf straalde. Iets waarvan ik wel wist dat het bestond, maar waar ik nog niet eerder zo direct mee in aanraking was geweest. Mijn grenzen gingen een stukje open.

Daarna werd ik medewerker van de stichting en was ik Regionaal Transport Secretaris, tegenwoordig RCK, van de Nederlandse kinderen, waarvan er door de jaren heen diverse kinderen bij mij op vakantie zijn gekomen (eentje is zelfs nooit meer weggegaan!). Wat een ellende is er ook nog in Nederland!  Je grenzen gaan weer een stukje verder open.

Later maakte ik, als bestuurslid, kennis met kinderen en begeleiders uit Schneeberg, Delitzsch en uit Svetla (Tsjechië). Met de problemen van langdurige onderdrukking en milieuvervuiling. Je leest het niet alleen in de krant, maar je ziet het met eigen ogen. En weer gaan je grenzen verder open.

Ook het bezoek aan Minsk, Belarus/Wit Rusland, het gesprek met Romanovski, directeur Rode Kruis, komt nu, met de beelden van Loekasjenko op tv, in alle hevigheid weer naar boven. Ik denk dan aan de beschadigde kinderen die bij ons op vakantie kunnen komen.

Je verrijkt je leven met elke stap die je zet. Door het werk bij Europa Kinderhulp help je niet alleen  kinderen aan een heerlijke vakantie, je helpt jezelf door je eigen grenzen open te zetten en te helpen daar waar je mogelijkheden liggen. Maar je leert vooral tevreden en ontzettend dankbaar te zijn!

Dankbaar voor alles wat mijn grenzen heeft geopend, dankbaar voor alle lieve mensen die ik heb leren kennen op deze reis.

Ik wens jullie met Europa Kinderhulp het allerbeste en hoop graag volgend jaar, samen met jullie, het 60-jarig bestaan te mogen vieren.